می خواستم بدونم چطور می توان شیرینی گناه را از دل بیرون کرد؟

در پاسخ چند راهکار توصیه می شود .

اول : ترک گناهان
برای از بین رفتن لذت گناه از دل , می بایست در جهت ترک گناهان , تلاش کنید .

 انسان آمیخته ای از فطرت و طبیعتی است که اقتضای عالم ماده است . فطرت انسان , او را به سوی خدا و اطاعت از او , و طبیعتش , وی را به سوی گناه و معصیت می کشاند ؛ فالهمها فجورها و تقواها
فطرت الهی هر انسانی او را در هنگام انجام معصیت و عمل زشت , مورد سرزنش قرار داده و مؤاخذه می کند ؛ حال اگر انسان پاسخی مثبت به فطرت خویش ندهد و تابع خواست طبیعت خود گردد و به سوی گناهان روی آورد , کم کم با گناه خو گرفته و به آن عادت می کند و بطور طبیعی در کنار آنچه که نسبت به آن معتاد شده , احساس آرامش و لذت خواهد کرد و در نبودش , رنج می برد .
پس مهمترین چیزی که در ابتدا باید به آن بپردازید اینست که با تلاش و تمرین , گناه را ترک کنید ؛ ارتکاب گناه و در عین حال ,درخواست برطرف شدن شیرینی گناه از دل , با یکدیگر سازگار نیست . با استمرار و کوشش در جهت ترک گناه و توصیه هایی که در ذیل خواهد آمد , پس از مدتی نه تنها شیرینی گناه از دلتان خواهد رفت , بلکه انزجار و تنفر از گناه , جایگزین آن خواهد شد .
اگر لذت ترک لذت بدانی دگر لذت نفس لذت ندانی

دوم: جایگزینی لذت حلال بجای شیرینی گناه
روی آوردن به طبیعت سبز , رودخانه , جنگل و... بهره مندی از لذتهای حلال و پاک ؛ استفاده از آنچه که خداوند حلال کرده و عادت در بهره مندی از لذات حلال , به جای بهره مندی از گناهان , می تواند کم کم شیرینی گناه را از دل بیرون برد .
بعنوان مثال اگر علاقه ی شدید به گوش دادن موسیقی حرام دارید و از آن لذت می برید , می توانید به جای آن از موسیقی حلال استفاده کنید .
ای عزیز ! بدان که نفس انسان , کلب معلم است ؛ یعنی سگ تعلیم دیده ای است که به هر چه عادتش دهی با همان خو می گیرد , اگر به بهره مندی از نعمتهای الهی و لذات حلال و طیب , عادتش دهی با همان مأنوس خواهد شد و اگر به لذت بردن از گناه خو بگیرد , به آن دلشاد می شود .

سوم : اندیشیدن در خصوص گناه و تبعات آن
امام علی ( علیه السلام ) فرمودند : در شگفتم از مردمی که از غذا پرهیز می کنند چون می ترسند به سلامتی شان آسیب برساند , چگونه از گناهان که آنها را به آتش می افکند پرهیز نمی کنند ! (۱)
اندیشه کردن در عاقبت گناه , لذت آنرا نیز از بین می برد . انسانی که یقین دارد فلان غذای لذیذ , مسموم است و سلامتی او را به خطر می اندازد از آن اجتناب می کند و در صدد خوردن و لذت بردن از آن بر نمی آید . اگر گناه می کنیم و چه بسا از آن لذت می بریم بدلیل آن است که نه گناه را می شناسیم و نه از تبعات شوم آن آگاهیم . لذا آیه ی کریمه می فرماید : به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهان نزدیک نشوید لا تقربوا الفواحش ما ظهر منها و ما بطن (۲)
لذا خردمندان و مؤمنان حقیقی , نه تنها گناه نمی کنند بلکه به آن نزدیک نمی شوند ؛ چرا که به عاقبت شوم آن یقین دارند و بالنتیجه از گناه , لذت نمی برند بلکه بالعکس . البته لازم به ذکر است که رسیدن به این رتبه و مقام , با تلاش و زحمت و مجاهده فراهم می گردد.

چهارم : تلاش در جهت دوستی بیشتر با اهل بیت عصمت و طهارت ( علیهم السلام )
محب , اگر در محبتش صادق باشد , نسبت به آنچه محبوب دوست دارد , علاقمند شده و از آنچه محبوب منزجر است , نه تنها دوری می کند بلکه او نیز منزجر می شود .
دوست عزیز , اگر صادقانه از آنچه که می دانید حرام است , اجتناب کنید و در این مسیر ثابت قدم باشید و با توکل بر خدا و توسل به اهل بیت ( علیهم السلام ) بویژه امام عصر ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) و از آن ذوات مقدسه محبت شدیدشان را طلب کنید , خواهید دید که محبت آنها رفته رفته در قلبتان بیشتر خواهد شد و در اثر شدت این محبت , علاقه ی به آنچه محبوب می پسندد و انزجار از آنچه او دوست نمی دارد نیز , در دل شما ایجاد خواهد شد ؛ تا کار به جایی می رسد که دل محب , تنها خانه ی یار می شود و لا غیر .

پنجم : همنشینی و دوستی با مؤمنین راستین
دوستی با کسانی که اهل طاعت الهی و اجتناب از معاصی هستند , در نحوه ی نگرش و رفتار انسان با گناهان , تأثیر بسیار زیادی دارد ؛ در واقع این مورد نیز در طول مورد چهارم یعنی دوستی با اهل بیت ( علیهم السلام ) است . وقتی انسان با اهل طاعت , رفت و آمد داشته باشد و محبت این افراد را به دل راه دهد , کم کم در پی تأثیر پذیری از این افراد , از گناهان اجتناب کرده و قبح معاصی برایش آشکار می شود و همانطور که قبلا ً اشاره شد با ترک معصیت به طور مستمر و مداوم , محبت آن نیز از دل بیرون خواهد رفت ؛ چرا که : هر آنچه دیده بیند دل کند یاد .

ششم : حضور در جلسات وعظ و خطابه ی علماء و مطالعه ی کتابهای اخلاقی بزرگان
بسیاری از گناهانی که مردم انجام می دهند و یا لذتی که از انجام گناه می برند به این دلیل است که از حقیقت گناه و تبعات ناخوشایند آن آگاهی ندارند . با حضور در جلسات درس اخلاق و مطالعه ی کتابهای بزرگان در این خصوص , به مرور زمان بینش انسان نسبت به گناه , بینشی واقع گرایانه خواهد شد و با توجه به این قاعده که حقیقت انسان , همان حقیقت اندیشه ی اوست , چنین کسی وقتی قبح گناه را باور کند , دیگر نه اثری از گناه باقی می ماند و نه لذت آن .

هفتم : ذکر صلوات بر پیامبر و اهل بیت مطهر آن حضرت ( سلام الله علیهم اجمعین ) و روی آوردن به عبادت و دعا
خداوند بر هر کاری قادر و تواناست چرا که انه علی کل شیء قدیر . وقتی حضرت حق , تلاش بنده را در جهت قرب به او مشاهده کند و ببیند بنده اش در حد توان , از گناهان اعضاء و جوارح اجتناب می کند ؛ او را در خالی کردن دل از لذت گناه , که زحمت بیشتری دارد یاری خواهد کرد .

کتابهای زیر برای مطالعه سفارش می شود :
- سلسله درسهای اخلاق آیة الله مشکینی
- کتابهای شهید دستغیب
- گناه شناسی استاد قرائتی
- کتابهای چند جلدی استاد کریم محمود حقیقی میزان الحکمه / ج ۴ / ص ۱۸۸۳
(۲) سوره ی انعام / ۱۵۱